Dicionario de autores/as do Barbanza

 
 
 
   

NÚÑEZ-SARMIENTO MARTÍNEZ, EDUARDO (Noia, 04/04/1888 – A Habana, 15/09/1971)

Fillo do escritor Eduardo Núñez Sarmiento, empregou o pseudónimo “D’Arxellas”, e residiu durante moitos anos en Cuba. En 1926 publicou un libro de versos en español na Habana, titulado En mis tedios del exilio e en 1950 publicou tamén na Habana outro poemario, con versos en galego e castelán, titulado Himnos de bien (breviario de versos y prosas).

En castelán foi ademais autor dos poemarios Metopas. Tradiciones noyescas (A Habana, 1952) e Caulículos (1953), así como dos volumes en prosa e verso Minucias (1954), Fragmentos, Brevissimus (A Habana, 1958), Retenciones (inédito), Vesvellos (inédito) e Apuntes históricos, tradicionales y heráldicos de la villa de Noya (inédito).

Reproducimos o texto reeditado en 1988 na carpeta Xentes do Barbanza:


ANT’A SUA COBA

Calade;
qu’hay un tembror n’a brisa d’oscuro cimeterio.
Candeas d’a Compaña qu’aluman con misterio
de fatuos resprandores, a venerada lóusa,
que crob’a sepultura donde dorm’e repóusa
o loitador enxebre d’a nosa causa. Aquela,
pol-a qu’agrillöado xeméu Pardo de Cela,
Todol’os anos, todos, cando chega este día,
as ánimas d’Añón, Pondal e Rosalía
-envoltas n’os sudarios siniestros d’a mortaxa-
veñen regar a croa de frores que non axa
o –escorregar d’o tempo que finca n’as edades
a páxina groriosa d’as nosas rebeldades
Miráde; cén pantasmas chegan pausadamente,
y’a venerada pedra ergueno quedamente,
Y’as sombras d’os pantasmas –con máino peta peta-
baixando van a coba para bicar o poeta.
Saíndo caladiños desfánse póuco a póuco,
deixando po-l-os aires así com’un salóuco.
N’un lampo silenzoso qu’arrastra parda nube
perdenos os pastasmas pr’alá pro donde sube.
Deixando novamente pechada para cobiza
a coba que pra Curros brindóulle Nai Galiza.