por Iria M. Lorenzo Lestón
As tenues sombras móvense
ao son dunha danza de ventre,
pegándome na faciana
cun cheiro de corvo.
Namentres, camiño lentamente
cruzando olladas
con almas cándidas
de rostro amargo.
Camiño pensando auga
mais todo se me crava
coma os cravos que un dÃa
torturaron un coitado
nalgún lugar remoto.
Pero non é lonxe
onde hoxe oio
a campá tocando defunto.
